‘Ik heb een Hongaars rijbewijs!‘
Dinsdag 26 augustus 2008 - Ik heb het, het Hongaarse rijbewijs. Een prestatie, die mij een dikke zes maanden heeft gekost. Talentvol was ik niet, mijn eerste theorieexamen heb ik verzaakt wegens gebrek aan voorbereiding, het ‘rondje rijden op een parkeerplaats’-examen lukte pas na de tweede keer en voor het ‘rijden in het wild’ waren drie examens nodig.
Maar hierbij kwamen ook een aantal extra’s....
Tjeerd Karsten is Nederlands student in Budapest. Zijn moeder is Hongaarse en zijn vader Nederlands.
Mijn eerste instructeur gaf mij, naast de cursus ‘rijvaardigheid voor beginners', ook ‘scheldend tieren voor professionals', vooral op andere weggebruikers. Na de zoveelste correctieloze kritiekuitbarsting was het tijd om te wisselen.
De tweede instructeur was beter. Ook hier kreeg ik een bonusles, namelijk het rijden onder invloed. Eén keer, voordat ik naar rijles ging, at ik een pasta met wodka-tomatensaus. Effect? Absoluut! Voor mijn gevoel ging het heel goed, maar de leraar heeft een keer terecht moeten ingrijpen. Begrijp dit kampvuurverhaal niet verkeerd. Zelf beschouw ik het als een belevenis, die ik zo onzelfstandig heb kunnen ervaren. Immers, de statistieken tonen aan de het nodig is dat dit fenomeen tot taboe verwordt. De zero-tolerance maatregel onlangs in Hongarije ingevoerd en ook een populair radiostation voert een campagne om verkeersregels net zo populair te maken.
Maar zeker weten ben ik ervan overtuigd dat een cursus hier kwalitatief op hetzelfde niveau staat als waar dan ook in de Europese Unie. Niet voor niets is dit rijbewijs overal geldig. En niet alleen de uit drie cijfers bestaande kosten zijn aantrekkelijk, maar achter het plastic kaartje zijn onder andere te vinden: een intensieve 21-urige theoriecursus, die uitvoerig technische mankementen behandelt, boeken en cd-rom, zeven examens, een ver boven het Nederlands gemiddelde liggende aantal rijuren en een EHBO-cursus, plus nog wat andere formaliteiten.
Het beste is nog wel de ervaring van het verkeer van Budapest. Rijden daar is werkelijk een lastige uitdaging en het deed me beseffen, dat het positieve beeld dat men van zijn eigen kunde achter het stuur heeft, vrijwel altijd onterecht is. Of het ook zo is in Nederland, daar ben ik heel erg benieuwd naar.
Maar hierbij kwamen ook een aantal extra’s....
Tjeerd Karsten is Nederlands student in Budapest. Zijn moeder is Hongaarse en zijn vader Nederlands.
Mijn eerste instructeur gaf mij, naast de cursus ‘rijvaardigheid voor beginners', ook ‘scheldend tieren voor professionals', vooral op andere weggebruikers. Na de zoveelste correctieloze kritiekuitbarsting was het tijd om te wisselen.
De tweede instructeur was beter. Ook hier kreeg ik een bonusles, namelijk het rijden onder invloed. Eén keer, voordat ik naar rijles ging, at ik een pasta met wodka-tomatensaus. Effect? Absoluut! Voor mijn gevoel ging het heel goed, maar de leraar heeft een keer terecht moeten ingrijpen. Begrijp dit kampvuurverhaal niet verkeerd. Zelf beschouw ik het als een belevenis, die ik zo onzelfstandig heb kunnen ervaren. Immers, de statistieken tonen aan de het nodig is dat dit fenomeen tot taboe verwordt. De zero-tolerance maatregel onlangs in Hongarije ingevoerd en ook een populair radiostation voert een campagne om verkeersregels net zo populair te maken.
Maar zeker weten ben ik ervan overtuigd dat een cursus hier kwalitatief op hetzelfde niveau staat als waar dan ook in de Europese Unie. Niet voor niets is dit rijbewijs overal geldig. En niet alleen de uit drie cijfers bestaande kosten zijn aantrekkelijk, maar achter het plastic kaartje zijn onder andere te vinden: een intensieve 21-urige theoriecursus, die uitvoerig technische mankementen behandelt, boeken en cd-rom, zeven examens, een ver boven het Nederlands gemiddelde liggende aantal rijuren en een EHBO-cursus, plus nog wat andere formaliteiten.
Het beste is nog wel de ervaring van het verkeer van Budapest. Rijden daar is werkelijk een lastige uitdaging en het deed me beseffen, dat het positieve beeld dat men van zijn eigen kunde achter het stuur heeft, vrijwel altijd onterecht is. Of het ook zo is in Nederland, daar ben ik heel erg benieuwd naar.
>>>> Auteur |
Tjeerd Karsten |
Tjeerd is Nederlands student in Budapest. |