Hongaarse fotografie van het nieuwe millenium

Donderdag 30 mei 2013 – Ruim twee weken geleden werd in de Nemzeti Galéria in Boedapest een fototentoonstelling geopend met ruim driehonderd kunstwerken van eenentwintig hedendaagse Hongaarse fotografen. Op een paar oude rotten in het vak na, zoals Péter Korniss, zijn de meesten van hen geboren in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, en nu in het nieuwe millenium behoren ze tot de top van de Hongaarse kunstfotografie.

De tentoonstelling is zeer mooi opgezet, de enorme hal en de daar omheen liggende zalen bieden veel ruimte aan de werken. Sommige fotografen hebben een eigen zaal, andere vullen naast elkaar de grote wanden. Een paar uur kun je zeker uittrekken om alle foto's en lichtkunstwerken te bekijken. Alles bij elkaar geeft deze expositie een goed overzicht van de Hongaarse kunstfotografie vanaf het jaar 2000, waaronder prachtig werk van Ákos Czigány, Tamás Dezső, Gábor Kerekes, Gábor Gerhes en de al eerder genoemde Péter Korniss.

Toch was er ook kritiek op curator Péter Baki, tevens directeur van het Hongaarse Fotografie Museum, omdat de echte jonge garde er niet vertegenwoordigd is. Helemaal hedendaags is de tentoonstelling dus niet te noemen. En er was meer kritiek, maar dan op de leiding van de Nemzeti Galéria. Omdat eerder gevraagde kandidaten om de opening te verrichten, schrijver Péter Nádas en dichter János Lackfi niet konden in verband met werk in het buitenland, koos de directeur van de Nemzeti Galéria, László Baán voor de staatssecretaris van Culturele Zaken, János Halász. Dat schoot een aantal van de kunstenaars in het verkeerde keelgat, vier van hen protesteerden tegen deze beslissing vanwege het cultuurbeleid van de huidige regering.

Fotograaf Pál Szacsvay wilde zelfs niet dat zijn werk tentoongesteld zou worden en een paar weken voor de opening kreeg het museum te horen dat ook de op hem betrekking hebbende pagina's in de catalogus verwijderd moesten worden. Een nieuwe druk is nu in de maak, met een nieuwe paginanummering. Ágnes Eperjesi liet haar werk wel hangen, maar zij protesteerde op de dag van de opening door een videoboodschap naar de staatssecretaris te sturen waarin ze vanuit haar ligbad met veel badschuim vertelde waarom ze niet kwam opdagen. Ze bleef liever lekker in haar warme badje liggen, dan met staatssecretaris János Halász in één ruimte te verblijven. Van grote invloed was het protest natuurlijk niet, het cultuurbeleid blijft zoals het is en de tentoonstelling staat echt als een huis.

>>>> TdS