Marleen de Vries, welkom in Hongarije
Sinds april van dit jaar woont en werkt Marleen de Vries in Boedapest. Dat ging niet zonder slag of stoot, maar nu ze eenmaal hier is lijkt het haast vanzelfsprekend te zijn gegaan. Na het samen met haar partner opzetten van een vestiging van het software bedrijf TOPdesk werd ze begin november de nieuwe directeur van de Nederlands-Hongaarse Kamer van Koophandel. Samen met het bestuur van de Kamer en vaste medewerkster Alexandra Kollár zet zij het werk voort.
Anders dan waar haar vader- architecht en planoloog - eigenlijk op hoopte, ging Marleen vanuit het Zeeuwse Wolphaartsdijk geen bouwkunde studeren ,maar trok ze voor een jaar naar Amerika om te werken in de paardensport. Terug in Nederland koos ze voor een studie klinische psychologie aan de universiteit van Leiden. Vanuit die studie rolde ze als vanzelf de richting van Human Resource in. Vooral het werk in verschillende IT bedrijven beviel haar goed. „De bevlogenheid waarmee de vakmensen in die branche werken, dan spreek ik vooral over de technische specialisten, was voor mij reden om in de IT te werken. Toen ik een paar jaar bij het Nederlandse TOPdesk werkte, kreeg ik samen met mijn partner de kans om in Duitsland, waar al een vestiging was, een ontwikkelteam op te zetten. Eenmaal in Duitsland kregen we het verzoek te onderzoeken of er ook een vestiging in Midden-Europa gevestigd kon worden. Daarvoor trok ik door Polen, Tsjechië en Hongarije. We wilden niet zozeer specialisten uit deze landen naar Nederland halen, maar juist daar gaan zitten waar de beste vaklui zijn".
„De klik met Hongarije was het grootst. Op een of andere manier zijn mensen, bedrijven en organisaties hier veel benaderbaarder dan in Polen of Tsjechië. Ook het eventueel aan te nemen personeel en management waarmee we spraken bleek opener, meedenkender en vooral over een groter abstractieniveau te beschikken. Dat is essentieel voor het werk bij TOPdesk, omdat we technisch en inhoudelijk erg ingewikkelde software maken, maar tegelijk ook een open hierarchie binnen het bedrijf nastreven waarin iedereen met elkaar samenwerkt in plaats van onder of boven elkaar. Mijn partner leidt nu het bedrijf in Boedapest en omdat een groot deel van mijn taak erop zit, ging ik op zoek naar een nieuwe baan. Zo kwam ik bij de vacature van de Kamer van Koophandel uit, voerde ik verschillende gesprekken met het bestuur en kwam ik op deze post terecht".
„Ik voel me vereerd dat ik dit werk kan doen, het sluit goed aan bij wat ik wil en kan. Zaken als contact maken met mensen en bedrijven, het stimuleren van netwerken en samenwerking en niet te vergeten processen in gang zetten om leden van de Kamer actief en direct met elkaar nieuwe vormen te laten ontwikkelen, zijn koren op mijn molen. De goed lopende evenementen, zoals de summer cooler party worden voortgezet en het aantal wordt zelfs uitgebreid, waaronder ook vaker iets minder grootschalige maar zeer gevraagde bijeenkomsten rondom een actueel thema. Steeds vaker komen er vragen vanuit zowel Nederland als uit Hongarije die de Kamer zou moeten kunnen beantwoorden of op zijn minst de juiste handvaten daarvoor kunnen bieden om terecht te komen waar die antwoorden wel liggen. Het bestuur van de Kamer zit vol ideeën en ik wil die graag uitvoeren en verder ontwikkelen".
„De komende jaren leef ik hier in Boedapest en ik verheug me er al op om de stad en het land te gaan ontdekken. De energie van Midden-Europa is hier voelbaar en tastbaar. Alleen al de verscheidenheid aan mensen van overal uit de wereld met hun verschillende talen is inspirerend. Hongarije mag daar heel trots op zijn. Dat ik hier op een snijpunt in Europa zit en een stukje van datgene kan gaan ontdekken waarover ik fantaseerde als jonge meid daar in die winderige Zeeuwse polder, is mij zeer veel waard".
>>>> Door: | Tom de Smet |