Slachtfeest onder de meiboom

Vrijdag 4 mei 2007 - In Nagypall is op 1 mei de expositie Szöröstul B?röstul (met huid en haar) feestelijk geopend. Voor de zesde maal wordt het kleine dorpje Nagypall (bij Pécs) omgetoverd tot een wervelend samenzijn van Hongaren en Nederlanders, stroopwafels en pogácsa, inwoners en ambassadeurs.
 
Eddy Smid en Frouke Schouwstra organiseren ieder jaar een expositie in de Pince Galéria in Nagypall onder het motto 'Csak párosan szép az élet', 'Alleen samen is het leven mooi'. Dat werd op deze eerste mei manifest. De in het Nederlands gesproken openingstoespraak door Jan Kennis, cultureel attaché van de Nederlandse ambassade, werd life naar het Hongaars vertaald door András Csengő. Een ware primeur want Csengő werd op 2 mei de Nederlandse consul in Pécs.

Met huid en haar toont gebruik van alle materialen van het dier. Vanaf het slachten van varkens tot de trotse presentatie van de eigen gemaakte worst is thema van de foto-expositie (Eddy Smid) in de kelder.
De oude wijnkelder van de galerie is koel en vochtig. Geen probleem voor de foto's want die zijn speciaal gelamineerd voor deze plek. Opgestelde slachtbakken en gehaktmolens ter ondersteuning van het verhaal van de foto's, zijn geëmailleerd of bedekt met roest en hebben verder geen last van het kelder klimaat. Voor Nederlanders is het slachten van dieren soms iets wat ze liever niet zien. Wel, als je dat niet wilt ga je niet de kelder in en bezoek je alleen de expositie boven. Ik raad echter zelfs vegetariërs aan om te gaan kijken want de beelden tonen wel bloed, maar ook respect voor het dier en zorgzame blikken tijdens het verwerken van het vlees. Boven de ingang van de kelder hangen twee foto's, een van een oma die een blote kalkoen op haar schoot heeft en de laatste veren plukt, daarnaast een meisje dat haar (levende) lievelingskalkoen aait. De beelden van slachten tonen geen anonieme en steriele afmakerij, er wordt een dier waar jaren voor gezorgd is omgezet in voedsel. Van wat er dan nog overblijft worden weer andere produkten gemaakt. Na het zien van de foto's denk je dat er niets overblijft want alles wordt gewassen en verwerkt, maar de expositie in de bovenzaal bewijst anders: huid, haar en botten, dat wat we niet lusten of kunnen opeten.

Hedendaagse kunstenaars maken van deze resten wol, vilt, leer, hoorn. Op de expositie wordt een hoge kwaliteit aan vormgeving toegepast in objecten waar je graag mee wilt werken of gezien worden. Het vilt-werk van Judit Pócs (geeft op dit moment workshops in Nederland) heeft een ereplaats in de galerie en terecht. Haar mutsen hebben alle een organische vorm. Hoe langer je kijkt des te meer bloemen en planten, vachten, slakken en wie eet hoeveel meer dieren kun je ontdekken. De leren tassen van Tibor Sasvári hebben een strakke vorm maar voor wie goed kijkt is de abstractie van traditionele motieven te bewonderen. Huiden en ingewanden worden van oudsher gebruikt voor muziekinstrumenten zoals het trommelvel, de kleppers, de blaasbalg en de foekepot. 
Op de expositie zijn dergelijke instrumenten te zien en ook fraaie exemplaren in de hedendaagse vormgeving van Ádám Zsolt. Zonder muziek, geen Hongaars feest en dat was er dan ook in Nagypall op 1 mei en er werd vrolijk over de snaren (ja inderdaad, ook van dierlijk materiaal) gestreken. Hongaarse muziek bestaat niet zonder dansen. Ter afsluiting van het officiële gedeelte nodigt Frouke Schouwstra iedereen uit om samen op straat te dansen. De burgemeester vindt het prima en zo wordt er onder de meiboom gedanst, traditie in ere hersteld!

De expositie is tot in september te bewonderen in de Pince Galéria in Nagypall.