Tulipécs: Geen woorden maar daden, Leve Holland in Pécs!
Donderdag 15 oktober 2009 - Het is dinsdag 13 oktober, de dag waarop Nederlanders tulpenbollen zullen aanbieden aan de stad Pécs. De dag breekt aan met enorme plensbuien en ongekend harde storm, erger nog dan een Hollandse herfst. Het hondenweer overtreft zelfs de beroerde voorspellingen van de meteoroloog van Pécs, gedaan vorige week op een van de laatste zwoele avonden van het jaar. Het is op die avond dat Simon Wintermans, initiatiefnemer en drijvende kracht achter ‘Tulipécs 2010' zijn angstige vermoedens voorlegt aan enkele Nederlanders die hem terzijde staan. De feestelijke schenking van tulpenbollen dreigt ernstig te mislukken door zeer slecht weer. Wat te doen?
Uitwijken naar een saaie hal in plaats van een happening op de promenade bij de Dom? Proberen de burgermeester van Pécs en de ambassadeur van Nederland op een ander moment te laten uitrukken? Nee, "wij" (Nederlanders rond Pécs) zijn echte Hollanders en niet bang voor een buitje. Helpende handen voor het maken en serveren van saté, erwtensoep, kaas, poffertjes en jenever worden keurig geadministreerd, klompen en Volendammer kostuums verplicht. Ook de ambassadeur en de burgermeester krijgen klompen aan de voeten, hun schoenmaat is inmiddels bekend.
Waar is de bisschop?
Op de dag van ‘Tulipécs' vliegen bij ondergetekende ‘s morgens vroeg de takken, bloempotten en een enkele dakpan door de tuin. De moed zinkt in de schoenen (nog geen klompen) en de neiging om iets ernstigs te verzinnen als excuus om niet naar Pécs te hoeven is heel groot. Maar, Hollandser dan ik ben, vooruit. Bij aankomst blijkt Wintermans de eerste aanval op de Hollandse stoerheid te hebben afgeslagen en overwonnen. De stad weigert kraampjes te bouwen en het parkje voor de te planten bollen aan te harken vanwege het noodweer. Een "goed gesprek" met nadruk op het feit dat de vreselijke regen even was opgehouden, haalt de uitvoerders over en de voorbereidingen worden in gang gezet. Om twee uur staat alles klaar om publiek en de hoge gasten te ontvangen. De harde wind laat de wieken van de meer dan één meter hoge molen draaien, de erwtensoep is bijna warm. Is nu alles in orde? Nee, de bisschop is er niet! De bollen gaan straks de grond in op een prominente plek in het centrum van de nu 1000 jarige bisschopsstad Pécs, namelijk aan de voet van het standbeeld van bisschop Ignácz Szepessy.
In de aanloop naar 2010, culturele hoofdstad van Europa, staat in het centrum van Pécs weinig meer op zijn plaats. Werkelijk alle straten zijn opengebroken. Musea en belangrijke openbare gebouwen worden verbouwd of gerenoveerd, de wanden van straten zijn bedekt met steigers en gordijnen waarachter wordt geschilderd en stucwerk vernieuwd. Veel standbeelden en monumenten worden een stukje verderop geparkeerd om een aanval van drilboren te ontlopen. Zo ook de bisschop. Meerdere toezeggingen dat hij op tijd, voor Tulipécs, weer op zijn sokkel zou staan, zijn niet nagekomen. Ook hier heeft Wintermans een oplossing voor. Een Nederlander wordt in de bisschopsmantel gehesen en op het voetstuk geplaatst, met klompen aan en een rood-wit-blauw vlaggetje in zijn hand, dat wel.
Hollandse aanpak
Inmiddels doet een klein zonnetje hard zijn best om door de wolken heen te gluren. Precies op de afgesproken tijd galopperen paarden de promenade op en brengen zij op een wagen de burgermeester van Pécs, Zsolt Páva, de ambassadeur van Nederland, Robert Milders en Simon Wintermans het plein op. Páva uit lof over de Nederlandse aanpak: er wordt niet veel gesproken maar wel veel bereikt. Milders verheugt zich op het voorjaar als de tulpen bloeien in deze prachtige stad. Wintermans bedankt de stad Pécs en de organisatie 2010 voor hun inzet om Tulipécs tot een succes te maken. De samenwerking was zo prettig dat het moet lukken om jaarlijks aan Pécs een bloemetje te schenken door nieuwe Nederlandse bloembollen te planten. Het lint wordt geknipt en het driemanschap, gewapend met klompen en een schepje, plant de eerste bollen aan de voet van de bisschop, in keurig aangeharkte aarde. Een Hongaars duo speelt Hollandse wijsjes: ja, ja, Tulpen uit Amsterdam. Hongaarse kinderen zingen een minder voor de hand liggend maar wel toepasselijk lied over de Wielewaal: Kom mee naar buiten, allemaal!
Smaak van daden
Wintermans heeft een bijzondere prestatie geleverd. Weliswaar hielpen er landgenoten of hebben ze een klein bedrag geschonken, zonder zijn inzet en het vermogen om met de organisaties in de stad te kunnen samenwerken was Tulipécs 2010 niet of minder geslaagd. In en rond Pécs wonen duizenden Nederlanders, al dan niet permanent, al dan niet met Hongaarse genen, al dan niet Hongaars sprekend. Sommigen leveren een actieve bijdrage aan de Hongaarse samenleving. Dit gebeurt weliswaar (nog) niet op de schaal van internationale ondernemingen zoals in Boedapest, maar wel op persoonlijk initiatief, met volharding en optimisme. Deze energie wordt door Pécs gewaardeerd. Nu de burgermeester de smaak van "geen woorden maar daden" - nou ja, in ieder geval niet zoveel gepraat - te pakken heeft, staat niets een prettig samenleven van Nederlanders en Pécsenaren in de weg. Laat ons zien wat er in de komende lente gaat bloeien!