Terecht of onterecht

Donderdag 14 april 2011 - Zigeuners (vaak Roma genoemd) heb je in alle vormen en kleuren. Er zijn muzikanten, en er zijn bedelaars. Er zijn er die, als je in hun dorp verdwaald bent, je vriendelijk de weg wijzen, en er zijn er die zichzelf een lift aanbieden in jouw auto. Er zijn er die netjes werken en er zijn er die niet netjes werken, of helemaal niet.

Er zijn respectabele politici, botanici en gynaecologen bij (niet erg veel) en er zijn notoire leners, plukkers en houthakkers bij (wat meer). Je hebt er die aan de top staan en handelen in tweedehands auto's en gouden kettingen en horloges dragen, en er zijn voetsoldaten die rondscharrelen bij bushaltes met hun sporttassen vol duistere koopwaar voor goedkoop. Je hebt er die in een woedeopwelling automobilisten lynchen, en je hebt er die hun hospita de keel doorsnijden. Maar dat zijn er maar een paar.

Gardisten (vaak Jobbik-stemmers) zie je in vele soorten en maten. Er zijn er die op school de verkeerde geschiedenisleraar hebben gehad. En er zijn er die door een multinational ontslagen werden omdat ze geen Engels konden. Er zijn stoottroepers bij die kaal zijn en zwarte jacks dragen (en het licht hebben gezien toen ze als veiligheidsadviseur werkten bij één of andere bouwput ergens in het zwarte land) en er zijn bedaarde burgervaders bij die nog steeds op het teken wachten (en in afwachting daarvan wekelijks grootvader's pistool poetsen).

Er zijn er die denken dat alles de schuld is van de zigeuners en er zijn er die het aan de joods-communistische kapitalisten wijten, of aan allebei. Je hebt kleuterjuffen (die doen maar zelden openlijk mee, ze vinden de Jobbik toch wel een beetje eng) die het maar niks vinden dat er deze week alweer in de straat is ingebroken. En je hebt werkloze wapengekken (die blijven ook niet lang, ze vinden de Garda veel te soft) die het nuttig vinden om zigeuners, inclusief kinderen, van dichtbij af te schieten. Ook dat zijn er niet zo veel.

In Hongarije zijn er tientallen, zo niet honderden dorpen waar zigeuners en de Jobbik volledig aangepast zijn en wezenlijk bijdragen aan de socio-culturele en economische bloedsomloop van het dorp. Daar hebben we het niet over.

En er zijn tientallen, zo niet honderden, dorpen waar dit niet het geval is. Waar de één schijt heeft aan de ander, en andersom. Dat de blanke Hongaren schijt hebben aan zigeuners was al bekend. Omgedraaid gaat het er wat moeilijker in. Schijt? Aan blank Hongarije? Dat al eeuwen de politiek beheerst, en de financiën, de politie, de productiemiddelen, en het zout en het gist is, en de alfa en de omega van de historie en de toekomst?

Dan zegt Jobbik: "ja, er is zigeunercriminaliteit. Zigeunerterreur zelfs. Daar moet wat aan gedaan worden." Eens per jaar komen ze dan in zo'n dorpje langs om een manifestatie te houden, al of niet op uitnodiging. Om de laatste nagel te slaan in de doodskist van de integratie. Wie niet samen kan leven, moet ook niet van ons stelen.

Anderen zeggen: "dat mag je niet zeggen." Zeker vanaf een afstandje klinkt Schande! een stuk beter. Want kom er tegenwoordig maar eens om. In de eenentwintigste eeuw en nog steeds geen stromend water, elektriciteit en gas? Geen asfalt voor de deur en geen voortgezet onderwijs?

Dan zijn er ook nog mensen die niet precies weten wat er aan de hand is, maar zich wel schamen voor hun vermoeden. En voor de uitzichtloosheid. De Hongaarse staat, in Boedapest, voert al vanaf 1996 een zigeunerbeleid. Zonder dat het wat uithaalt. De Europese Unie, vanuit Brussel, roept ook al langer op tot van alles en nog wat, en snel. Maar er gebeurt niets. Wat zou er ook moeten gebeuren?

In één van de drie gewraakte dorpen, Gyöngyöspata, is er inmiddels wel iets gebeurd. Zigeuners en Jobbik gaan nu namelijk samen patrouilleren, ook in de zigeunerbuurt. Ze nemen samen het recht in eigen hand.

Dat laatste bekt natuurlijk niet zo lekker, zo in onze eenentwintigse eeuw. Zeker niet vanaf het ons bekende afstandje. Het blijft een archaische oplossing voor een dito probleem, van het kaliber opvoedkampen. Berichten daarover heb je liever niet in de krant. Laat staan dat je het in Brussel wilt komen uitleggen.

Wie er woont mag het zeggen.