Szilard Baki, vast en zeker in LMP-campagne

Vrijdag 1 oktober 2010 - Het was op het nippertje, maar het is gelukt. De mensen van de nog vrij nieuwe politieke partij LMP (Lehet Más a Politika - Andere Politiek is Mogelijk) hebben er hard voor gewerkt. En ondanks dat het er niet naar uitzag dat ze genoeg voorkeursbriefjes konden verzamelen om hun kandidaat-burgemeester voor Boedapest mee te laten doen in de komende verkiezingen, verrasten ze zowel voor- als tegenstander.

De nieuwe Hongaarse regering had vrijwel meteen toen ze de nieuwe spelregels mochten gaan bepalen een nieuwe wet aangenomen waardoor de normaal gangbare termijn die alle politieke partijen voorafgaand aan verkiezingen krijgen om voorkeursbriefjes te verzamelen werd ingekort tot twee weken. Ook werd voor kandidaat-burgemeesters voor de hoofdstad het aantal benodigde briefjes verhoogd tot minimaal 28.000 stuks. Het lijkt erop dat de nieuwe regering dacht zo de oppositie uit te kunnen schakelen. Maar had de LMP al bij de Europese Parlementsverkiezingen en de landelijke verkiezingen afgelopen voorjaar laten zien dat ze wel degelijk wat in de pap te brokkelen hebben, ook nu weer wist de partij voor de ogen van zowel de burger, de politikus en de pers een mooie overwinning uit de hoed te toveren.

Szilard, vast en solide

Spil in deze campagne-actie om op 3 september genoeg briefjes te kunnen afleveren op het stadhuis was en is Szilard Baki. Sinds begin dit jaar werkt Szilard, die zijn naam eer aandoet, 'szilárd' betekent zoveel als 'vast, onwankelbaar, solide', op het hoofdkantoor van de LMP in Boedapest. Een beetje door toeval, en een beetje door de juiste druk is hij daar terecht gekomen. Veel van politiek wist Szilard niet echt af, hij is opgeleid tot kelner en na een paar jaar werk in de hoofstad woonde hij een tijd bij zijn zieke moeder in het dorp Nagykónyi. Maar regelen en mensen enthousiast aan het werk te krijgen, kan hij als de beste.

In Nagykónyi is niet veel te beleven en een groot deel van de bevolking is arm. De moeder van Szilard wil dat haar kinderen naar school gaan en als het even kan gaan studeren, daarvoor wordt elke cent bij elkaar geschraapt. Szilard ging in de jaren dat hij weer bij zijn moeder woonde naar de tweejarige opleiding voor zigeunerdans aan het gymnasium. Begin dit jaar kwam hij via via bij de LMP terecht en woont hij weer in Boedapest.

Vanuit het kantoor van de LMP voerde Szilárd de vrijwilligers aan die of lopend, op de fiets of achter een standje in Boedapest de voorkeursbriefjes voor kandidaat-burgemeester Benedek Jávor en andere districtskandidaten moesten zien binnen te halen. Dag en nacht werd er gewerkt en het leek erop dat ze de bovengrens niet zouden halen. Maar inventief en creatief als de vele jonge medewerkers van LMP zijn, werd er een simpele website gebouwd en de lucht ingeslingerd waarop de aantallen binnengekomen voorkeursbriefjes te volgen waren. Vanuit pers en politiek kwam daarop veel kritiek, de LMP zou sjoemelen met de aantallen. Hoe was het toch mogelijk dat er soms in ene zomaar duizenden stemmen bijkwamen? Volgens Szilard kwamen die berichten uit de lucht vallen, niemand van welke krant of tv-station was in die dagen langsgekomen op kantoor om na te vragen en te kijken hoe heti n zijn werk ging. Op het feit dat een paar keer per dag de van overal uit de stad binnengekomen briefjes werden geteld en dan pas op de site werden gezet, daar konden de criticasters blijkbaar zelf niet opkomen.

Een van de mooiste resultaten die Szilard behaalde was toch wel het moment dat de voorkeursbriefjes naar het stadhuis werden gebracht. Terwijl de telmachines ratelden kwamen er nog vrijwilligers aan met nog meer stapeltjes briefjes. Uiteindelijk zijn er ruim 31.000 briefjes opgehaald die in dozen verpakt persoonlijk door Benedek Jávor op de fiets werden afgeleverd op het stadhuis. Ook voor veel districtskandidaten is het gelukt om genoeg voorkeursbriefjes binnen te halen.

Szilárd zette door en zal ook zeker blijven doorzetten. Hij verheugt zich er op om in de komende jaren van relatieve campagnerust zijn werk verder uit te bouwen. Over een jaar of acht zal volgens hem de partij volwassen zijn, nu is er nog veel aan het toeval en improviseertalent van medewerkers en politici te danken. Hij wil ondanks dat hij nu uitgesprokener meningen heeft over politiek en maatschappij, zoals over het zigeunerbeleid - hij is immers een trotse zigeuner, maar met pittige kritiek op de volgens hem vele zigeuners die niets willen - toch liever op de achtergrond blijven werken. In de kamerbankjes wil hij zeker niet zitten, het regelen en aansturen van het kantoor en de campagnes, daarin heeft hij zijn roeping gevonden. En de LMP, die heeft aan hem een hele goede kracht. Binnengekomen als vrijwilliger in februari heeft hij er nu een vaste baan. Dat alleen al is genoeg reden voor zijn hele familie nu ook LMP te stemmen, want ze zijn apetrots op hem.